Óleo sobre lienzo:81x64cm.
Lo sorprendente de esta pintura es que la comencé en As Fragas Do Eume hace poco más de dos meses. Siempre que empiezo una pintura observo el entorno durante un buen rato para notar las sensaciones que me transmite lo que me rodea y por un instante pensé en lo terrible que sería si hubiera un incendio. Hoy por desgracia As Fragas son noticia porque las está abrasando un devastador incendio. Un buen amigo me comentó "Galicia hoxe está de luto" e ten razón, estamos de luto.
Os dejo un poema que, sobre este cuadro, ha compuesto mi amiga Amelia. Un grito doliente cargado de reivindicación y rabia.
ARDEN AS FRAGAS
Heraldos do inferno...
inventores de linguas de morte
están a tocar a rebato
no campanario da loucura.
Apóstatas da vida...
verten sobre os coiros da terra
unha humillación de sangue e cinzas.
Promotores do martirio
que só acertan a especular
beneficios no negocio do desastre.
Triste espectáculo
o que interpreta
este exército de angustias
na inhumación dos cascabeis!
Xa só hai muros de lume pregoando a ágora do deserto,
e unha danza infecta de fogo que racha,
no capricho da impostura,
os perfís do día.
Xa, só unha vergoña tinguida en lamentos
que apenas acerta a brandir o seu báculo verde
sobre unha esperanza relada en brasas.
Onde antano bebía festexos
hoxe, só restrebas grises enloitan os meus labios.
Onde pouso os meus ollos na quimera da luz,
o negro apágaos
nunha melancolía de brumas.
Piso con medo sobre os rescaldos
cunha rabia que me paraliza…
Perdoade hoxe as miñas bágoas,
pero é que hoxe, a metáfora impía do lume
transformou os meus bosques
nun silencio pétreo e malsán.
Hoxe, sobre a codia ferida do carballo,
aínda fumega o desconsolo
e nin as ninfas,
adestradas en séculos de intemperie,
puideron tranquilizar o tránsito doente
das chamas.
Amelia de Querol Orozco
ES cierto, estamos de luto... fíjate tú, una especie de pintura tristemente premonitoria.
ResponderEliminarYa,lamentable.
ResponderEliminarHace tiempo que quería regalarte algún poema en gallego. Y desde que pintaste este cuadro, quería inspirarme en él para tal creación. El incendio de las fragas ha motivado, de manera especial, mi pluma, y la necesidad de expresarme ante la barbarie ha encontrado en el gallego una vía de escape.
ResponderEliminarARDEN AS FRAGAS
ARDEN AS FRAGAS
Heraldos do inferno...
inventores de linguas de morte
están a tocar a rebato
no campanario da loucura.
Apóstatas da vida...
verten sobre os coiros da terra
unha humillación de sangue e cinzas.
Promotores do martirio
que só acertan a especular
beneficios no negocio do desastre.
Triste espectáculo
o que interpreta
este exército de angustias
na inhumación dos cascabeis!
Xa só hai muros de lume pregoando a ágora do deserto,
e unha danza infecta de fogo que racha,
no capricho da impostura,
os perfís do día.
Xa, só unha vergoña tinguida en lamentos
que apenas acerta a brandir o seu báculo verde
sobre unha esperanza relada en brasas.
Onde antano bebía festexos
hoxe, só restrebas grises enloitan os meus labios.
Onde pouso os meus ollos na quimera da luz,
o negro apágaos
nunha melancolía de brumas.
Piso con medo sobre os rescaldos
cunha rabia que me paraliza…
Perdoade hoxe as miñas bágoas,
pero é que hoxe, a metáfora impía do lume
transformou os meus bosques
nun silencio pétreo e malsán.
Hoxe, sobre a codia ferida do carballo,
aínda fumega o desconsolo
e nin as ninfas,
adestradas en séculos de intemperie,
puideron tranquilizar o tránsito doente
das chamas.
Amelia de Querol Orozco (31 de mayo de 2012)
Grazas Amelia. É moi fermoso
Eliminar